تنوسینوویت دکوروان

تاریخ انتشار: 1401/10/18 خواندن 10 دقیقه eye

256

تنوسینوویت دکوروان (De Quervain tenosynovitis) وضعیت دردناکی است که بر تاندون‌های (Tendons) سمت شست مچ دست (Thumb side of the wrist) تأثیر می‌گذارد. فردی که تنوسینوویت دکوروان دارد، احتمالاً با چرخاندن مچ دست، گرفتن هر چیزی یا مشت کردن دست، احساس درد می‌کند. اگرچه علت دقیق تنوسینوویت دکوروان مشخص نشده است، هر فعالیتی که متکی به حرکت مکرر دست یا مچ باشد (مانند باغبانی، بازی گلف یا ورزش‌های راکتی، بلند کردن نوزاد) می‌تواند آن را بدتر کند.

1- علل و فاکتورهای خطر

تنوسینوویت دکوروان، دو تاندون در سمت شست مچ دست را درگیر می‌کند. تاندون‌ها، ساختارهای طناب مانندی هستند که ماهیچه‌ها را به استخوان متصل می‌کنند. استفاده بیش از حد و مزمن، مانند تکرار روزانه یک حرکت خاص دست، ممکن است پوشش اطراف تاندون‌ها را تحریک کند. اگر این پوشش تحریک شود، تاندون‌ها می‌توانند ضخیم و متورم شوند. این ضخیم شدن و تورم، حرکت تاندون‌ها را از طریق تونل (Tunnel) کوچکی که آنها را به پایه انگشت شست متصل می‌کند، محدود می‌کند.

سایر علل تنوسینوویت دکوروان عبارتند از:
آرتریت التهابی (Inflammatory arthritis) ، مانند آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis)
آسیب مستقیم به مچ دست یا تاندون، که ممکن است باعث ایجاد بافت اسکاری (Scar tissue) شود که حرکت تاندون‌‌ها را محدود می‌کند.
احتباس مایعات (Fluid retention)، مانند تغییرات هورمونی در دوران بارداری

عوامل خطر برای تنوسینوویت دکوروان عبارتند از:

سن. افراد بین 30 تا 50 سال در مقایسه با سایر گروه‌های سنی، از جمله کودکان، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تنوسینوویت دکوروان هستند.
جنسیت. این عارضه در زنان شایع‌تر است.
بارداری. این وضعیت ممکن است با بارداری مرتبط باشد.
مراقبت کودک. بلند کردن مکرر کودک بصورت استفاده از انگشت شست به عنوان اهرم ممکن است با این وضعیت همراه باشد.
مشاغل یا سرگرمی‌هایی که شامل حرکات مکرر دست و مچ است. اینها ممکن است به بروز تنوسینوویت دکوروان کمک کنند.

2- علائم

علائم تنوسینوویت دکوروان عبارتند از:

درد در نزدیکی قاعده شست
تورم (Swelling) در نزدیکی پایه شست
مشکل در حرکت دادن شست و مچ دست هنگام انجام کاری که شامل گرفتن چیزی است
احساس «چسبیدن» یا «توقف و حرکت» در انگشت شست هنگام حرکت دادن آن

در صورت عدم درمان، اگر این وضعیت بیش از حد طولانی شود، درد ممکن است به انگشت شست یا ساعد یا هر دو گسترش یابد. با حرکت دادن انگشت شست و مچ ممکن است درد بدتر شود.

3- عوارض

هنگامی که تنوسینوویت دکوروان درمان نشود، استفاده صحیح از دست و مچ می‌تواند دشوار شود. مچ دست ممکن است تا حدی دامنه حرکتی (Range of motion) خود را از دست بدهد.

4- تشخیص

برای تشخیص تنوسینوویت دکوروان، پزشک دست را معاینه می‌کند تا ببیند هنگام اعمال فشار روی انگشت شست مچ، درد احساس می‌شود یا خیر. برخی آزمایشات درخواستی عبارتند از:

انجام آزمایش فینکل‌اشتاین (Finkelstein)
لازم به ذکر است که آزمایشات تصویربرداری، مانند اشعه ایکس، معمولاً برای تشخیص تنوسینوویت دکوروان لازم نیست.

5- رویکردهای درمانی و مراقبتی

درمان تنوسینوویت دکوروان با هدف کاهش التهاب، حفظ حرکت در انگشت شست، و جلوگیری از عود است. اگر درمان زود شروع شود، علائم باید طی 4 تا 6 هفته بهبود یابد. اگر تنوسینوویت دکوروان در دوران بارداری شروع شود، علائم احتمالاً در اواخر بارداری یا شیردهی پایان می‌یابد.
داروها

برای کاهش درد و تورم، پزشک ممکن است استفاده از مسکن‌هایی را توصیه کند که می‌توان بدون نسخه تهیه کرد. اینها عبارتند از ایبوپروفن (Ibuprofen) و ناپروکسن سدیم (Naproxen sodium).
همچنین، پزشک ممکن است تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی (Corticosteroid) را به پوشش تاندون برای کاهش تورم توصیه کند. اگر درمان در شش ماه اول علائم شروع شود، اکثر افراد پس از دریافت تزریق کورتیکواستروئید (اغلب تنها پس از یک تزریق)، به طور کامل بهبود می‌یابند.

درمان‌ها
درمان اولیه تنوسینوویت دکوروان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بی حرکت کردن انگشت شست و مچ دست، صاف نگه داشتن آنها با یک آتل (Splint) یا بریس (Brace) برای کمک به استراحت و بهبود تاندون‌ها

تا حد امکان خودداری از حرکات مکرر انگشت شست
خودداری از نیشگون گرفتن و قاپیدن با انگشت شست هنگام حرکت مچ از یک طرف به سمت دیگر
کمپرس یخ در ناحیه آسیب دیده
ارجاع به فیزیوتراپ یا کاردرمانگر

جراحی یا سایر روش‌ها

ممکن است برای موارد جدی‌تر، جراحی توصیه شود. جراحی سرپایی است.
پزشک در مورد نحوه استراحت، تقویت، و توانبخشی بدن پس از جراحی صحبت کند. ممکن است بعد از جراحی، یک فیزیوتراپ یا کاردرمانگر به منظور آموزش تمرینات تقویتی جدید با بیمار ملاقات کند و به فرد کمک کند تا برنامه روزانه خود را به گونه‌ای تنظیم کند تا از مشکلات بعدی جلوگیری شود.

برخی رویکردهای مراقبتی
اگر نیازی به جراحی نیست، مراقبت از وضعیت پیش‌آمده تقریباً مانند پیشگیری از آن است: