آرنج تنیس بازان

تاریخ انتشار: 1402/02/12 خواندن 10 دقیقه eye

301

آرنج تنیس بازان (Tennis elbow) یا اپی‌کندیلیت جانبیLateral epicondylitis) ) وضعیت دردناکی است که زمانی رخ می‌دهد که تاندون‌های آرنج (Tendons in elbow) بعلت حرکات مکرر مچ دست و بازو بیش از حد فعالیت کنند. علیرغم نام آن، ورزشکاران تنها افرادی نیستند که به آرنج تنیس بازان مبتلا می‌شوند و نقاشی، قصابی، نجاری، و لوله کشی از جمله حرفه‌هایی است که اشتغال در آنها به دلیل لزوم انجام حرکت‌های خاص احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش می‌دهد. درد آرنج تنیس بازان عمدتاً در جایی تظاهر می‌کند که تاندون‌های عضلات ساعد به یک برآمدگی استخوانی در قسمت بیرونی آرنج متصل می‌شوند. درد همچنین می‌تواند به ساعد و مچ دست سرایت کند. استراحت و مصرف مسکن‌های بدون نسخه اغلب به تسکین آرنج تنیس بازان کمک می‌کنند. اگر درمان‌های محافظه کارانه موثر نباشد یا اگر علائم سبب ناتوانی شود، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند.

1- علل و فاکتورهای خطر

آرنج تنیس بازان، نوعی آسیب دیدگی و فشار عضلانی بیش از حد است. علت آن انقباض مکرر عضلات ساعد است که برای صاف کردن و بالا بردن دست و مچ از آن استفاده می‌شود. اعمال فشار و حرکات مکرر بافت ممکن است منجر به یک سری پارگی‌های ریز در تاندون‌هایی شود که عضلات ساعد را به برجستگی استخوانی در قسمت بیرونی آرنج متصل می‌کند. همانطور که از نام این عارضه مشخص است، بازی تنیس (به ویژه استفاده مکرر از ضربه بک هند با تکنیک ضعیف) یکی از دلایل احتمالی آرنج تنیس بازان است. با این حال، بسیاری از حرکات متداول بازو می‌تواند باعث آرنج تنیس بازان شود، از جمله:

استفاده از ابزار لوله کشی
نقاشی
پیچ‌های رانندگی
برش دادن مواد پخت و پز، به ویژه گوشت
استفاده مکرر از ماوس کامپیوتر

عواملی که می‌تواند خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش دهند، عبارتند از:

سن. آرنج تنیس بازان افراد را در هر سنی درگیر می‌کند، اما معمولا در بزرگسالان بین 30 تا 50 سال شایع‌تر است.
اشتغال. افراد با مشاغلی که شامل حرکات مکرر مچ دست و بازو می‌شود، بیشتر در معرض ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند، مانند: لوله کش، نقاش، نجار، قصاب، و آشپز
ورزش‌های خاص. شرکت در ورزش‌های راکتی

2- علائم

درد مرتبط با آرنج تنیس بازان ممکن است از قسمت بیرونی آرنج به ساعد و مچ دست گسترش یابد. درد و ضعف بدن ممکن است این موارد را دشوار کند:

دست دادن یا گرفتن اشیاء
چرخاندن دستگیره در
نگه داشتن فنجان قهوه

3- تشخیص

در طول معاینه جسمانی، پزشک ممکن است به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کند یا از فرد بخواهد که آرنج، مچ دست و انگشتان خود را در جهات مختلف حرکت دهد.
در بسیاری از موارد، سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی اطلاعات کافی برای تشخیص آرنج تنیس بازان را در اختیار پزشک قرار می‌دهد.
اما اگر پزشک مشکوک باشد که مساله دیگری علائم را ایجاد کرده است، ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس یا انواع دیگر آزمایش‌های تصویربرداری را پیشنهاد کند.

4- رویکردهای درمانی و مراقبتی

آرنج تنیس بازان اغلب خود به خود بهتر می‌شود. اما اگر مصرف مسکن‌های بدون نسخه و سایر اقدامات خود-مراقبتی موثر نبودند، پزشک ممکن است فیزیوتراپی را پیشنهاد کند. موارد شدید آرنج تنیس بازان ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
-درمان

اگر علائم مربوط به بازی تنیس باشد، پزشک به متخصصان پیشنهاد می‌کند که تکنیک تنیس یا حرکات مرتبط با وظایف شغلی را ارزیابی کنند تا بهترین اقدامات برای کاهش فشار بر روی بافت آسیب دیده انجام شود.
فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را به فرد آموزش دهد تا به تدریج عضلات (به خصوص عضلات ساعد) را کشیده و تقویت کند.

-جراحی یا روش‌های دیگر